Odun vedmid' buv sovoju. Vin ljagav spatu ne pizn'oji oseni, jak usi normal'ni vedmedi, a rannim litom. A vzumku blukav po lisu, golodnuj i nezadovolenuj, i skarzhuvsja na zhuttja, jake do n'ogo nespravedluve. I na svit, v jakomu vse krawe - zhajvoronkam.